Hypotaenidia pacifica (Gmelin, 1789) – Tahitian Rail
Synonimy: Rallus pacificus Gmelin, 1789; Gallirallus pacificus (Gmelin, 1789); Pacific Rail, Red-billed Rail
Taksonomia: Podgromada/ Klad: Neornithes; rząd: żurawiowe – Gruiformes, rodzina: chruściele – Rallidae
Podgatunki: brak
Wymiary: dł. ok. 23 cm
Morfologia: nielotny chruściel wielkości wodnika zwyczajnego Rallus aquaticus. Spód ciała, podgardle i brwi białe; kuper i wierzch ciała czarny z białym kropkowaniem i paskowaniem. Tył szyi i kark rdzawe, pierś szara, czarny na spodzie szyi. Dziób i tęczówka były czerwone, nogi cielisto-różowe różowe. Historycznie mylony ze współcześnie żyjącym tongijskim podgatunkiem wodnika białobrewego Hypotaenidia philippensis ecaudata, który również został zilustrowany i opisany przez Forsterów. W opisie ptaka Tonga z 1783 r. nazwano go Rallus eucaudata a angielski ornitolog John Frederick Miller błędnie określił jego lokalizację jako Tahiti, co doprowadziło do uznania w. pacyficznego za młodszy synonim istniejącego gatunku. Dopiero nowozelandzka biolog Averil Margaret Lysaght wskazała na błąd Millera, który był do tej pory przeoczany.
Zachowanie: naziemny tryb życia
Habitat: tereny otwarte, bagnach i plantacje orzechów kokosowych.
Areał: Tahiti, ?Mehetia (Wyspy Towarzystwa), Polinezja Francuska.
Wędrówki: najprawdopodobniej osiadły.
Zimowiska: prawdopodobnie w obrębie areału lęgowego.
Stwierdzenia poza zasięgiem: brak danych.
Liczebność: wymarły; znany tylko z obrazu Georga Forstera i opisu Johanna Reinholda Forstera, wykonanego podczas drugiej podróży Jamesa Cooka w 1773 roku. Wymarł prawdopodobnie na skutek polowań i dzięki wprowadzeniu kotów i szczurów – na Tahiti po 1844 i być może dopiero w latach trzydziestych XX wieku na Mehetii (W 1967 przyrodnik-amator Anthony Curtiss doniósł amerykańskiemu ornitologowi James Greenway’owi, że tubylcy twierdzili, że ptak ten żył również na wyspie Mehetia w pobliżu Tahiti „pokolenie wcześniej”).
Zasięg czasowy: ?późny plejstocen – ?lata 30 XX wieku
Szczątki kopalne: nie znane
Polska: nie występował
Głos: brak danych
Okres lęgowy: brak danych
Gniazdo: brak danych
Jaja: brak danych
Inkubacja: brak danych
Opieka nad potomstwem: brak danych
Pożywienie: głównie owady i czasami wysuszony miąższ palmy kokosowej.
Bibliografia:
Forster, J. R. i Lichtenstein, H. 1844. Descriptiones animalium quae in itinere ad Maris Australis terras per annos 1772, 1773 et 1774 suscepto collegit observavit et delineavit Joannes Reinoldus Forster. Berlin: Deutsche Akademie der Wissenschaften zu Berlin. pp. 177–178.
Greenway, J. C. 1967. Extinct and Vanishing Birds of the World. New York: American Committee for International Wild Life Protection. pp. 96, 218.
Hume J .P. 2017. Extinct Birds. Second Edition. Bloomsbury Natural History. 608 pp
Latham, J. 1824. A General History of Birds. T. 9. s. 379.
Lysaght, A. 1953. A rail from Tonga, Rallus philippensis ecaudata Miller, 1783. Bulletin of the British Ornithologists’ Club 73: 74–75.
Taylor, B. 1998. Rails: A Guide to the Rails, Crakes, Gallinules and Coots of the World. Pica Press. Str. 261-262., Pl. 16.
Sugerowana cytacja: Gryz, P. 2020. Wodnik pacyficzny – Hypotaenidia pacifica (Gmelin, 1789) – Tahitian Rail. Ornitofrenia – Systematyka i ewolucja ptaków. http://ornitofrenia.pl/wodnik-pacyficzny/